RIBALDI

RIBALDI

apud Rigordum A. C. 1189. Dum Rex circumquaque immunita civitatis consideraret, Ribaldi ipsius, qui primos impetus in expugnandis munitionibus facere consueverunt, eô vidente, in ipsam civitatem impetum fecerunt. Guil. Brittonem, Philipp. l. 3.

Et Ribaldorum nihilominus agmen inerme.

Alibique passim, apud citerioris aevi Scriptores, velites sunt, Gall. Enfans perdus; inter vilissimos hominum, quorum vita nullius esset momenti, habiti. Deligebantur fere semper ex calonibus, quorum et in castris vicem persaepe agebant, impedimenta curando coeteraque viliora officia obeundo. Quare, cum id hominis genus ex geneonibus potissimum conflatum erat, factum postea, ut vox haec de vilissimis, abiectis, perditis, scortatoribus etc. usurparetur. Apud P. Mariam Campum, in Histor. Eccl. Placent. habetur, Revocatio facta per D. Gregorium P. X. de consuetudine, quod solis Ribaldis dabatur eleemosyna, in domo Papae, in Festo Carnisprivii, quâstatuit idem Gregorius, quod eiusmodi eleemosyna erogaretur pauperibus aliis communiter, et ipsis ribaldis ad domum Papae, in festo Carnisprivii supra dicto, circa horam vesperam. Ubi Ribaldorum nomine eos intelligit Car. du Fresne, quos Vagabonds Galli vocant, vide eum in Glossario et eius Appendice, ut et Auctores, quos ibidem laudat, Albertum Stadensem 1224. Ericum Upsaliensem, Histor. Suecor. l. 1. p. 8. Mich. Scotum, Mensae Philosoph. l. 4. c. 6. 37. etc. Quia porro Ribaldorum cohors in Franciae Regum Aula instituta est, ut in ganeones et scorta publica, quae Regium Comitatum sectabantur, inquirerent, ipsi vero cum lupanaria ingrederentur, ad capiendas meretrices, ipsasmet sibi non raro con ciliabant, lenonumque vices agebant, inde factum ut Ribaldi etiamnum Gallis dicantur homines in libidines et luxum proiecti. Habebant hi praefectum, Regem Ribaldorum dictum, qui in Comitatu Regio in crimina, quae in eo perpetrabantur, inquirebat ac de iis iudicabat: cuius quidem officii nomenclatura desiit, regnante Carolô VI. sub quo, qui Rex Ribaldorum antea dicebatur, Praepositus Hospitii Regii appellaricoepit. Deillius in scorta inprimis publica iurisdictione, insigne hoc monumentum idem Car. du Fresne exhibet. ex vetere Charla A. C. 1380. Remissio pro Petro et Stefano Calce fratribus ac Cola dicti Petri uxore, de terra Belliioci, exponentibus quod Antonius de Sagiano se gerens pro Ribaldo et se dicens de ordine seu de statu Goliardorum seu Buffonum, et ad causam buiusmodi super qualibet muliere uxoratâ adulierante, sibi competere et posse exigere quinque solidos et pro eisdem dictam talem mulierem de suo tripede pignorare, de talique et alio vili questu, quem sub umbra ribaldiae, goliardiae seu Bussoniae huiusmodi, a simplicibus mulieribus, licet probis, ac in tabernis, quas frequentabat et alias inhoneste petebat et procurabar sibi dari, vivebat, die quâdam venit ad Colam praedictam et ei contraveritatem imponens, quod ipsa cum alio, quam viro, accubuerat, petit ab ea quinque solidos hâc occasione sibt, alioqui pro eis ipsam pignoraret de suo tripede, ut dicebat. Anno 1380. mens. Aprili post Pascha. Vocis origo incerta: quidam a Baud Angl. i. e. Leno; alii a Germ. Raub, i. e. praeda; alii aliunde arcessunt, vide Octav. Ferrarium de Orig. Ital. et praefatum Car. du Fresne d. l. ubi genus quoque vehiculi Ribaud appellari cuidam Scriptori Gallico, adnotat.